Գրականություն

Մարտիրոս Սարյան. «Լավ է, լավ չի՞»… 

Posted on Հկտ 13, 2017 in Գրականություն

        Սարյանի մասին գրելը դարձավ «մասսայական» հատկապես վերջին երկու տասնամյակում: Նրա համբավի տարածման հետ միասին ավելացան նրա հետ առնչվել ցանկացողները, որը, «թուլություն» լինելով հանդերձ, բնական է, մարդկային, այդպիսին է մեծ արվեստի կախարդանքը, ձգողական ուժը, որը չի ընդունում անտարբեր վերաբերմունք, իսկ երբ մարդը անտարբեր...

Read More

Կաչաղակ… 25.07.1983

Posted on Հկտ 13, 2017 in Գրականություն

       Շոգը մի քիչ կոտրվեց: Այս հուլիս ամիս կոչվածը միշտ էլ Երևանում և ողջ Հայաստանում անցնում է չոր ու տապով: Զզվելի ամիս է, բայց խաղող է հասցնում.պետք է:        Զարմանալի նորություն.արդեն 15 օրից ավելի է, որ հենց արվեստանոց եմ գալիս, հայտնվում է մի… կաչաղակ և արդեն ընկերացել է, ձեռքիցս հաց է վերցնում, ծիրան… Տարօրինակ է… չէ՞ որ...

Read More

Սև ներկ…19.02.1986

Posted on Հկտ 10, 2017 in Գրականություն

       19.02.1986 Մեծն Մարտիրոսը սև ներկ չէր գործածում, երևի «գույն» չհամարելով, չնայած որ գործածում էր իր ողջ «տեմպերային» շրջանում՝ համարելով գույն:        Նրա սևը, «ամենացածր նոտան», ամենամուգը, թանձրը դարձավ և մնաց ուլտրամարինը, որով նկարում էր մարդկանց շորերը, կոստյումները (Օրբելի, Մալխասյան, Իսահակյան և մնացած բոլոր...

Read More

Հեղինակային

Posted on Հկտ 7, 2017 in Գրականություն

       ● Ես սիրում եմ, որ հայ եմ: Ես չէի ուզի ուրիշ ոչ մի ազգի պատկանել: Աստված չանի՝ ուրիշ ազգից լինեի…Ախր լավ ժողովուրդ է հայը: Մի քիչ վատ է ապրում, բայց կարող է լավ ապրել, եթե իրեն չխանգարեն: Որովհետև հայ ժողովուրդը անհավատ աշխատելու ձև գիտի: Եկեք չխանգարենք, որ հայ ժողովուրդը լավ ապրի:      ● Միշտ մտածում էի, որ կնկարեմ էլի: Բայց...

Read More

Ես… ինքս ինձ հետ… 1997- …

Posted on Սպտ 11, 2017 in Գրականություն

     06.04.1997 Մի ուրիշ բան էլ է տարօրինակ: Գրում եմ, որ… չեմ նկարում, թրև եմ գալիս, տրամադրություն չունեմ նկարելու… բայց նկարել եմ, չէ՞: Նկարել եմ մորս՝ իմ ամենալավ պորտրեն, նկարել եմ «Տանյա»-ն, որի նմանը ոչ ոք չնկարեց, չնայած շատերը նկարեցին: Նկարել եմ հորս, Ռոզային, Արփիկին, Գուրգենին և այլոց…Մուշեղին, Հովհաննիսյանին...

Read More

Ես… ինքս ինձ հետ… 1991-1996

Posted on Սպտ 11, 2017 in Գրականություն

        23.01.1991 «Տխրությունս կամաց-կամաց փոխվում է լացի…»: Լացի չի փոխվում դեռ, բայց և ի՞նչ անես այդ` տխրություն կոչված կենդանու հետ, որը զրուցակից չի դառնում և ոչ մի հարցիդ էլ պատասխան չունի… Գոնե կարդալ կարողանայի, և ոչ մի տխրություն կամ մենակությունը պետքս չէին լինի, իսկ անգործ արդեն չեմ կարողանում մնալ… Շատ չմնաց,...

Read More