Կաչաղակ… 25.07.1983

       Շոգը մի քիչ կոտրվեց: Այս հուլիս ամիս կոչվածը միշտ էլ Երևանում և ողջ Հայաստանում անցնում է չոր ու տապով: Զզվելի ամիս է, բայց խաղող է հասցնում.պետք է:
       Զարմանալի նորություն.արդեն 15 օրից ավելի է, որ հենց արվեստանոց եմ գալիս, հայտնվում է մի… կաչաղակ և արդեն ընկերացել է, ձեռքիցս հաց է վերցնում, ծիրան… Տարօրինակ է… չէ՞ որ սրանք՝ կաչաղակները, մարդամոտ թռչուններ չեն, իսկ սա սև՝ առանց սպիտակի աչքերը տնկում է վրաս, բացում կարմիր բերանը և կարծես բան է ասում, ուզում է ուսիս նստի…իսկ երեկ նստեց նաև Արտյուշայի գլխին, քաչալ գլխին: Տարօրինակ ցանկություն է դա երևի կաչաղակների համար, բայց ուզում է նստել, գուցե և էգ կաչաղակ է, թե չէ ինչո՞ւ է ուզում գլխիդ նստել…
Ոտքը ինչ-որ վնասված էր, հիմա կարծես լավացավ:
       Ջուր եմ լցնում ափսեով, մեջը լողանում է, ջուր եմ տալիս բանկայի մեջ, խմում է, մի խոսքով` ընկերություն է անում: Բայց գող է, ինչ փայլուն բան է տեսնում, ուզում է կտցել՝ մեխ, վրձինների փայլուն ծայրեր, մի խոսքով` ինչ-որ փայլ ունի…Տարօրինակն այն էր, որ հենց առաջին օրվանից չվախեցավ և ձեռքիցս բան կերավ…Բայց և չգիտեմ՝ ինչպես վարվել հետը, ինչպիսի շարունակություն գտնեմ…Վերջ ի վերջո կաչաղակ է, շուն չի, կատու չի (որից զզվում եմ՝ կատվից): Շունն ուրիշ բան է, հե՜յ գիտի իմ Զանգի-Զրանգիներս…
       Հրեն, էլի տնկվեց սեղանին և կտցում է վրձինները և ինձ նայում մի աչքով, շեղ… Հաստատ սա էգ կաչաղակ կլինի… և շատ է ծրտում…Բայց ինչո՞ւ է սպիտակ մասը փետուրների մոխրագույն երանգով… հեռվից սպիտակ են երևում…գուցե կեղտո՞տ են…