Գրականություն

Ռեմբրանդի ձեռքերը

Posted on Հկտ 15, 2015 in Գրականություն

       Օ՜, նայեք Ռեմբրանդի նկարած ձեռքերին, դեմքերը մոռացեք մի պահ, միայն մի պահ` ձեռքերին նայելու համար: Դժվար է, բայց պետք է, քանի որ մարդու երկրորդ և գուցե ավելի բազմախորհուրդ, արտահայտիչը ձեռքերն են…        Չեմ պնդում, մի բան հաստատ գիտեմ, որ մարդը իր դեմքին կարողանում է տիրապետել միշտ, բայց ձեռքերը մնում են անկեղծ, անպաշտպան:...

Read More

Վարդգես Սուրենյանց (1860-1921). նկարիչ

Posted on Հկտ 15, 2015 in Գրականություն

       Սուրենյանցը իր ժամանակի մի բարդ երևույթ էր, որի ստեղծագործություններում զարմանալի թեթևությամբ միաձուլվում են արվեստի հնի և նորի, կլասիկ տրադիցիաների և մոդեռնի նվաճումները, բայց և այնպես նրա արվեստի հիմնական բնորոշողը, նրա արվեստը ինքնուրույն, ազգային, «սուրենյանցյան» դարձնողը նրա գործերի թեմատիկան է,...

Read More

Սերո…

Posted on Հկտ 15, 2015 in Գրականություն

       Իր լուսեղեն մայրը՝ Վարդանույշ մայրիկը, ծագումով Մելիք Օհանյանների տոհմից, իրեն՝ Սերոյին լրիվ անունով էր դիմում Սերովբ, հակառակ բոլոր մայրերի, որոնք արդեն տարիքն անցած զավակներին շարունակում են փոքրացրած անուններով կոչել: Եվ հետը խոսելուց ամենասովորական ընտանեկան հարցերի շուրջ խոսում էր ընդգծված լրջությամբ, խորին...

Read More

Սևան

Posted on Հկտ 14, 2015 in Գրականություն

          Տեր Աստված… ինչի՞ է նման քո ստեղծած…հրաշքը, հրաշալիքը, ինչի՞ է նման երբեմնի 75 կմ երկարության և 35 կմ լայնության «Սևանա ծովը»… որը այդպես էր կոչում սևանցի ժողովուրդը, քանի որ մի ափից մյուսը տեսանելի չէր:            Ինչի՞ է նման, Տե՛ր Աստված, և քեզ եմ դիմում աղաչանքով, որ տեսնես, քանի որ նրան այլևս պահող-պահպանողները քարացել...

Read More

Խուժանը

Posted on Հկտ 14, 2015 in Գրականություն

                                                                “А впереди Иисус Христос”.    Блок    Վերնագրից, հարգելի ընթերցող, կկարծես թե «էն» խուժանի մասին է խոսքս, որին դու չես տեսել, չէիր կարող տեսնել, որին թերևս տեսել էին Ղարսից, Էրզրումից մի կերպ փախածները, որոնք այսօր չկան և չեն կարող պատմել, թե ինչ վիժվածք էին «նրանք», որ...

Read More

Հիշողությունը կյանք է, կյանքի ավիշ. երկխոսություն Իգդիրի հետ

Posted on Հկտ 14, 2015 in Գրականություն

      Երբ ամեն անգամ, հոգնած նկարելուց, ցած եմ դնում վրձինները, զգում եմ, որ արվեստանոցում մեկն էլ կա, բացի ինձանից… Առանց շրջվելու էլ գիտեմ՝ ինքն է՝ Իգդիրը, իմ անքուն գիշերների ընկերը, իմ պաշտելին՝ Իգդիրը… և գիտեմ, որ հիմա կլսեմ ինձ ծանոթ մեղմ, մի քիչ խզված ձայնը… և լսում եմ՝ «Հը՞, հո չե՞ս մոռացել…»,- և ասում է առանց կշտամբանքի...

Read More