Սևան

          Տեր Աստված… ինչի՞ է նման քո ստեղծած…հրաշքը, հրաշալիքը, ինչի՞ է նման երբեմնի 75 կմ երկարության և 35 կմ լայնության «Սևանա ծովը»… որը այդպես էր կոչում սևանցի ժողովուրդը, քանի որ մի ափից մյուսը տեսանելի չէր:
           Ինչի՞ է նման, Տե՛ր Աստված, և քեզ եմ դիմում աղաչանքով, որ տեսնես, քանի որ նրան այլևս պահող-պահպանողները քարացել են, կուրացել և չեն տեսնում, չեն ուզում տեսնել` ինչի է նման, իսկ դու տեսնում ես չէ՞:
Եվ եթե դու էլ չես տեսնում և չես կարող քո ստեղծածը պահպանել, ու՞մ դիմենք…քանի՞ անգամ ես երկրաշարժել այն ափը, որտեղից քամում են նրա կապույտ արյունը, ի զորու ես չէ՞: Մի անգամ էլ շարժի այն ափը, որ նորից միացվի… գոնե մի անգամ էլ, աղաչում ենք, մի անգամ էլ արա … ցույց տուր քո տիրությունը, հզորությունը… Լու՞ռ ես…գուցե և մտածում ես… բայց մի՛ ուշացրու: Մարդիկ, որոնց էլ դու ես ստեղծել, չեն մտածում, նրանք իրենց որոշումն ունեն, քեզ հետ… չհամաձայնեցրած: Դատապարտել են՝ առանց հանցանքը պարզելու… մահապատիժ են սահմանել, որն էլ քաղաքակիրթ աշխարհը վերացրել է… ամենասարսափելի հանցագործի համար անգամ: Հիմա կարելի է սպանել իրար, երբ ուզենաս և ինչպես ուզենաս, իսկ ահա Սևանին բողոքել էլ չի կարելի, չի կարող, լեզու չունի, որ ասի…
          — Տո՛, մարդի՜կ, հայե՜ր, էս ի՜նչ եք անում ինձ հետ, ի՜նչ եմ արել ձեզ, բացի լավությունից…մարդի՜կ, հայե՜ր…մեղկ եք, ախր, մեղկ, շուտով կմնաք առանց ջրի, խելքի եկեք, հայե՜ր, չէ որ ինձանից են սկսվում բոլոր աղբյուրները, որոնք ինձանից զատ էլ են գործում… անձրև էլ չեք ունենա, ամառվա տապին զով քամիները ինչպե՞ս ուղակեմ ձեզ… մեղկ եք է՜, չէ որ անարոտ կդառնա Արարատյան դաշտը առանց իմ ջրի: Արդեն իմ ջուրը էսօր խմելու չի …իսկ շուտով ճահճահամի կփոխվի և ողջ ժողովրդով կմնաք ծարավ, հայե՜ր… Միթե կույր եք, չե՞ք տեսնում, ինչպես են աճում տաքությունից բույսերը ամեն օր… և շուտով, շատ շուտով ճահիճ եմ դառնալու, հայե՜ր, ճահիճ…ճահի՜ճ: Եվ դա՞ է ձեր ուզածը, և ինչու՞, ո՞ր մեղքիս համար…չե՞ք տեսնում ինչի եմ նման, փոթորկվել էլ չեմ կարող արդեն…և աղբ ու կեղտը մնում է, կուտակվում, և մի օր էլ ճահճահոտ կլինի գարշելի… Ա՞յդ է ձեր ուզածը…