Ես անձամբ կոմպոզիցիան գերադասում եմ… 1979
Ես անձամբ կոմպոզիցիան գերադասում եմ բոլոր ժանրերից և սիրում և համոզված եմ, որ բարձր է ու դժվար և ոչ բոլորին… մատչելի, հասանելի, կարելի, հնարավոր… (ոչ մի տեսակը, ժանրը նկարչության չնվաստացնելով)… Այվազովսկին մի նկար ունի Ռեպինի հետ արած. Պուշկինը փոթորկոտ ծովափին կանգնած… մեկը ծովը լավ գիտեր, մյուսը՝...
Read MoreԵրևանի քամիները… 09.08.1935
Կանգնել եմ պատշգամբում և նայում եմ քամուն: Օդը լրիվ հագեցած է փոշով և, չնայած այդ սոսկալի քամուն, էլի օդ չկա շնչելու… Խեղճ ծառեր, այնքան են ծռվում, համարյա ճյուղերը քսվում են քարացած գետնին, և քիչ է մնում խեղճերի մեջքը կոտրվի… Ո՜հ, այդ փոշին… քամին հավաքում է Կոնդի հողե կտուրներից, Քանաքեռի չորացած, բուսազուրկ...
Read MoreԵրվանդ Քոչարի տանը… 04.08.1977
Անտանելի շոգ օր.ձկան նման բաց ու խուփ ենք անում բերաններս: Երեկոյան Երվանդ Քոչարի մոտ… -Տեր Աստված, ինչպիսի ավերածություն… Որ չէր լսում, արդեն վարժվել էինք, բայց այսպիսի ապատիա.բան չի հասկանում, բայց և հանկարծ պայծառանում է միտքը: Ուրախացավ տեսնելուց (ինչպես միշտ): Հե՜յ գիտի մեր առաջվա հանդիպումները, մեր ծիծաղը,...
Read MoreՀուշ-պատմվածք Արմենակի մասին…
Շոգ է, ամառվա մշտական շոգ՝ տևական դարձած, որ էլ տրտնջալու տեղ չի թողնում: Գիտես, որ վաղն էլ է շոգ լինելու, մյուս օրն էլ, և այդ միտքը կարծես շոգի տապը դարձնում է տանելի, սովորական բան: Այդպես է, երբ մի բանից խուսափելու ճար չկա, մարդը, ուզի-չուզի, պիտի հարմարվի… Արմենակը չի մտածում այդ մասին. այգին՝ ծիրանանոցը ջրելով է...
Read MoreՉեմ ուզում մոռանալ…
Մարդու հոգին շա՜տ ավելի ծանր է… «Հոգին տանելը» տարիների ընթացքում ծանրանում է ու ծանրանում: Հոգին թեթևացնելու սակայն կան միջոցներ մինչև չոքելը, մինչև հոգիդ «բերանից դուրս գալը», ինչպես մեզ մոտ ընդունված է ասել, չպիտի թողնես դուրս գա… դուրս գալուց հետո էլ ի՜նչ. քոնը չի, սավառնելու է, թե չքվելու, չես իմանա: Թեթևացնելու...
Read MoreՀուշեր ուսանողական տարիներից
Ապրում էի մեր հին ծանոթների, դեռ Իգդիրից, տանը, Կլարա Ցետկին փողոցի վրա, և ամեն օր Զեմելը բարձրանում էի մի շնչով: Հետո տեղափոխվեցի հանրակացարան (Վակե), որը շատ հեռու էր այն ժամանակ հաշվվում, երբ դեռ տրամվայի ընդամենը շպալները կային, որոնց վրայով վազելը շատ հաճելի էր: Հանրակացարանում ապրում էինք մի սենյակում յոթ...
Read More