Եղիազարյան Վ. — Ազգը մեծ է իր մեծերով — թերթ, «Հայաստան», Ե., 07.09.2001
Երեկ նկարիչ Էդուարդ Իսաբեկյանին շնորհվեց Երևանի պատվավոր քաղաքացու կոչում: Այսօր ազգի ամենամեծերից մեկի մեծարումն է: Ես վարպետի վաղեմի ընկերներից եմ, մինչև վերջ պարտական եմ նրան նկարչությունը սիրելու, մեծ հայի, մտածողի, ազգասերի մտքերին համարյա ամեն օր հաղորդակից լինելու հնարավորության համար: Էդուարդ Իսաբեկյանը արդեն երկար...
Read MoreԴանիելյան Ս. (հարցազրույց) – Էդուարդ Իսաբեկյան – թերթ, «Կանչ», Ե., 24.01.2001
ՀՀ ժողովրդական նկարիչ, պետական մրցանակի դափնեկիր, Երևանի գեղարվեստի ակադեմիայի պրոֆեսոր -Վարպե՛տ, այսօր շատերն են իրար մեջ խոսում-խոստովանում, թե մեր ժողովուրդը 1700 տարի առաջ քրիստոնեություն ընդունեց, բայց այդպես էլ քրիստոնյա չդարձավ… -Ինչպես թե՝ հայ ժողովուրդը քրիստոնյա չէ: Ես կտրականապես մերժում եմ այդ կարծիքը:...
Read MoreԱվագյան Ս. – Իսաբեկյան Էդուարդ Հմայակի — Ե., 2000
Էդուարդ Իսաբեկյանը ծնվել է 1914թ. նոյեմբերի 8-ին, Սուրմալու գավառի կենտրոն Իգդիր քաղաքում: Այդ տարիներին Իգդիրը տարածաշրջանի տնտեսական աշխույժ կյանքով ապրող քաղաք էր, որն ուներ նաև կարևոր ռազմավարական նշանակություն` Արևմտահայաստանին կապող հանգուցակետ լինելով: Թուրքական կոտորածների սպառնալիքի ներքո Իսաբեկյանների...
Read MoreԷդ.Իսաբեկյան-Երվանդ Քոչար. փորձ դիմանկարի
«Մաեստրո» Քոչարի հետ ես ծանոթացել եմ իրեն չտեսնելով, այսպես ասած, հեռակա, երբ դեռ ուսանող էի Թբիլիսիի Գեղարվեստի ակադեմիայում: Իսկ առիթը իմ «Տասնմեկերորդ բանակի մուտքը Երևան» կտավն էր, որը նկարել էի Հեղափոխության թանգարանի տնօրեն Երվանդ Խալեյանի պատվերով: Ընդ որում, պատվիրել էին նաև մի խումբ այլ նկարիչների: Եվ ժյուրին,...
Read MoreԳուլակյան Հ. (հարցազրույց) — Ինչ է լինելու սրա վերջը… — թերթ, «Եթեր», Ե., 25-31.12.2000
Քիչ է ասել, թե Երևանի գեղարվեստի ակադեմիայի պրոֆեսոր, ժողովրդական նկարիչ Էդուարդ Իսաբեկյանը հետաքրքիր զրուցակից է: 1918-ից նա Հայաստանի` միմյանց հաջորդած հանրապետությունների քաղաքացի է: Փոխվել են հանրապետության հասարակական-քաղաքական բարքերն ու կացությունը, բայց մնացել է մարդը, նկարիչը, հայը, քաղաքացին: Մեր զրույցը...
Read MoreՂազարյան Ն. – Դիմանկար — թերթ, «Եթեր», Ե., հ.46, 20-26.11.2000
Արվեստանոցը գրեթե անփոփոխ էր, ինչպես նախորդ տարի: Նկարներով բարիկադված պատեր… նաև անցյալ: «Իսկ ով չի հիշում անցյալը, նա կապրի առանց ապագայի».ժամանակին այսպես, ինքն իր համար շշնջացել էր գեղանկարիչ Էդուարդ Իսաբեկյանը: Նրա ծերունական ճերմակությունը հմայում է, իսկ առաձիգ աչքերը (արդեն երկրորդ տարին է) գրեթե տեսանող չեն…...
Read More