Իսաբեկյան Է. – Եկեք տե՛ր կանգնենք -թերթ, «Գրական թերթ», Ե., հ.11, 15-31.10.1998
Սևանի գոյության համար փաստորեն պարտական ենք, այսպես ասած, բնության քմահաճույքին… Հրաշագործ է այդ քմահաճույք կոչվածը, որ բոլորովին էլ նման չի մարդու, կամավոր մարդու քմահաճույքին, բնությունը ուրիշ բան է: Ուզել է Մասիսներ ստեղծել կամ Արագած, Նեմրութ… Խնդրեմ, կան: Ձորեր է փորել՝ մեկը մյուսից գեղեցիկ, հովիտներ, լճեր արարել:...
Read MoreԻսաբեկյան Է. – Զարմանահրաշ վարպետը. Հակոբ Կոջոյան – թերթ, «Գրական թերթ», Ե., 16-31.08.1998
30-ական թթ էին, ես աշխատում էի «Պիոներ կանչ»-ի խմբագրությունում՝ Հայաստանում հրատարակվող ամենատարածված թերթում, որին աշխատակցում էին Երևանի մտավորականության բոլոր խավերը առանց խտրության՝ գրողներ, մանկավարժներ, բժիշկներ, գյուղատնտեսներ, երաժիշտներ, տնտեսագետներ, դասախոսներ, գիտնականներ և այլն: Իսկ ով մեզ պետք էր ու...
Read MoreԻսաբեկյան Է. – Սերո Խանզադյան. մահախոսական – թերթ, «Գրական թերթ», Ե., 1-15.07.1998
Ես Սերոյին հրաժեշտ տալով ընդամենը ցտեսություն ասացի, ինչպես մի օր ցտեսություն եմ ասել Պարույրին, Համոյին, Վահագնին, Հրաչիկին: Այդպես գնացին իմ կրտսեր ընկերները` ժամանակ ու հերթ խառնելով… Վիշտը խոցող է, ծանր, դժվար… Անհեթեթ բան է և այն էլ` ընկերոջդ կորստյան վիշտը: Դեռ` չսպիացած, չհասկացված էր Հրաչիկի` սիրելի...
Read MoreԻսաբեկյան Է. – Հիշողության մշուշի միջից (Կորյուն Սիմոնյանի մասին) – թերթ, «Գրական թերթ», Ե., 16-30.06.1998
«Իմ սիրելի ազգի ազատությունը ամենաբարձր իդեալն է ինձ համար. պաշտում եմ իմ հայրենիքը, նրա բարձրանիստ լեռներն ու ծաղկուն հովիտները, նրա մրգաստանները: Սրբություն է այդ ազգի անցյալ դարավոր հոյակապ կուլտուրան. դա ենթարկվել է տարբեր ժամանակներում հրոսակախմբերի ավերման և ոչնչացման, բայց մեր ազատասեր ստեղծագործ ժողովուրդը...
Read MoreԻսաբեկյան Է. – Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ Ծնունդ – թերթ, «Հայոց աշխարհ», Ե., 30.12.1997
Ես ոչ հոգևորական եմ, ոչ էլ՝ տիրացու, որ մխիթարական խոսք ասեմ: Ես մեր ժողովրդի որդին եմ, և սիրտս անընդհատ նրա հետ է: Ես համարյա հիվանդանում եմ, երբ մտածում եմ նրա վիճակի մասին, բայց պետք չէ հիվանդագին վերաբերվել այդ հարցին: Ժողովուրդը կամաց-կամաց նվաստացման հասավ: Երբ իր արժանապատվությունը հասկացող մարդը նյութական ծանր...
Read MoreՇեկոյան Ա. — Ավետարան ըստ Իսաբեկյանի — թերթ, «Գրական թերթ», Ե., 22.04.1997
«Քաղաքները, ինչպես և մարդիկ, մի օր ծնվում են, ապրում իրենց կյանքը, ծերանում ու մի օր էլ մեռնում»: Ահա այսպիսի վիպական շնչով է բացվում Էդ.Իսաբեկյանի «Իգդիրը» վիպա՞կը ասեմ, վիպա՞սքը ասեմ, վե՞պը ասեմ, տարեգրությու՞ն ասեմ, պատմությու՞ն կամ էսսե՞ ասեմ, թե՝ այդ բոլորը միասին: Դժվար է որոշել այս գրքի ժանրը, ինչպես որ՝ դժվար է պարզել, թե...
Read More