Իսաբեկյան Է. – Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ Ծնունդ – թերթ, «Հայոց աշխարհ», Ե., 30.12.1997

       Ես ոչ հոգևորական եմ, ոչ էլ՝ տիրացու, որ մխիթարական խոսք ասեմ: Ես մեր ժողովրդի որդին եմ, և սիրտս անընդհատ նրա հետ է: Ես համարյա հիվանդանում եմ, երբ մտածում եմ նրա վիճակի մասին, բայց պետք չէ հիվանդագին վերաբերվել այդ հարցին: Ժողովուրդը կամաց-կամաց նվաստացման հասավ: Երբ իր արժանապատվությունը հասկացող մարդը նյութական ծանր վիճակում է գտնվում, նա դառնում է անօգնական և ոչնչից իրեն էնքան վատ, էնքան նվաստացած չի զգում, որքան նյութական պակասից… Այդ նվաստացումից դուրս գալ է հարկավոր, որովհետև նվաստացումը բերում է անտարբերություն կյանքի նկատմամբ: Ես ուզում եմ, որ մեր ժողովուրդը էդ անտարբերությունից դուրս գա, որովհետև ինքն է էս վիճակը ստեղծել, զոռով չեն փաթաթել իր վզին, ինքն էր հրապարակներում բղավում: Իր ուժով, իր կյանքով, իր նկատմամբ վստահությամբ ուզում էր փոխել կյանքը՝ լավացնել: Ես ուզում եմ, որ էդ վստահությունը նորից վերադառնա… Որովհետև վերևներում նստածներն էլ մարդիկ են, կարող են նորից սխալվել, ես ուզում եմ, որ ժողովուրդը անտարբեր չմնա էդ սխալների նկատմամբ: Պետք է պահանջող լինի, բայց ոչ նվացող: Մեր ժողովուրդը դժվարությունների դիմացող ժողովուրդ է, հազարավոր տարիներ, որ գոյատևել է, ամբողջը դժվարություններ են եղել: Ես չէի ուզի, որ մեր ժողովուրդը սպասի հումանիտար օգնության, այլ ինքը խառնվի աշխարհ ստեղծելու գործին ու անտարբեր չմնա իր ճակատագրի հանդեպ, ինքը լինի իր բախտի որոշիչը:
      Շատ վատը չի կարող անընդհատ մնալ. կամ պետք է ավելի վատանա, կամ պետք է լավանա: Ես կարծում եմ, որ պետք է լավանա: Բայց ոչ ինքն իրեն, այլ ժողովրդի ակտիվությամբ, խստությամբ, համառությամբ:
     Չպիտի ընկճվել, չպիտի հարմարվել: Էդ հարմարվելը, տանելը ամենագարշելի բաներն են: Չպիտի անտարբեր մնալ և հուսալ: Հանկարծ Հայը հուսալը չդարձնի իրեն ապրելակերպ: Չասի՝ «հուսանք՝ լավ կլինի»: Ինչը լավ կլինի, եթե չկարողանաս քո ուզածով այդ անել, եթե դու ձեռքերդ ծալած նստես, ոնց լավ կլինի: Լավ չի կարող լինել: Ուրեմն, ժողովրդից է կախված, իր ակտիվությունից է կախված, իր հզորությունից է կախված իր լավ լինելը: Մենք հո հասարկա ժողովուրդ չենք, հազարավոր տարիների տառապանք ենք տեսել, մեր ճակատագիրը մենք ենք կերտել, այ, դա չպետք է մոռանանք: Իմ ցանկությունը և բարեմաղթանքը դա է մեր ժողովրդին: Ուրիշ խոսք ես չեմ կարող ասել…