Ռադիոյով լսեցի Ժենյա Այդինյան-Ռզայեի բանաստեղծությունները` Վահանգի թարգմանությամբ: Ճիշտ է, որ Վահագնը նաև ազնվացնում է իր նյութը, բայց սրանը օրագրային գրառումներ են եղել, բառ ու միտք, որը զարդարելու պատճառ չէր կարող լինել: Ուրեմն, Այդինյան-Ռզայեի մտորումներն են, նրա ոգու ճիչն է ազնվագույն… Եվ իրեն բանաստեղծ չի համարում… սակայն բարձր է այսօրվա բանաստեղծներից իր ոգով… Իսկ «պրոֆեսիոնալ» կամ զոռով դարձած բանաստեղծներից ինքը իսկական բանաստեղծ է` վճիտ, մաքուր, առանց ճամարտակությունների, որից տառապում են բոլոր լավերն անգամ… Հետաքրքիր է, լսում էի, հուզվում անբռնազբոսիկ, բնականորեն, անճիգ, անկեղծ: Ինքը գրում է պարսկերեն և երևի թե լավ կհնչեն նաև պարսկերենով և ավելին:
Ժենյա Այդինյան-Ռզայե… 05.11.1996
Posted on Դկտ 8, 2017 in Գրականություն