Կոլորիտ

       Կոլորիտի հասկացողությունը հաճախ, իսկ անտեղյակ մարդիկ միշտ, խառնում են գամմայի կամ մոնոխրոն հասկացողության հետ` միամտորեն գործածելով «վարդագույն կոլորիտ», «երկնագույն կոլորիտ», մանուշակագույն և այլն: Դա այն նկարչությունն է, որի ստեղծածը հավասար է «փոխարինողի», «заменитель»-ի արժեքի: Նկարչության պատմության մեջ շատ չեն այն անունները, որոնց նկատմամբ գործ է ածվում «կոլորիստ» բառը, արժեքավորումը:
      Կոլորիստ նկարչի ամենակոնտրաստ գունային հյուսվածքը նայվում է «մի հայտարարի» բերված, «սազեցրած», համերաշխության մեջ: Իմ կարծիքով մեր համար մեկ կոլորիստը Առաքելյանն է:
      Կոլորիտի հասկացողությունն ամենից առավել խառնում են, չեն հասկանում (և մեղավոր չեն, որովհետև դա դժվարին հարց է և ոչ հասու անգամ նկարիչներին, խորը զգացողության հետ կապված լինելու պատճառով) տեսաբանները, և կոլորիստներ են հորջորջվում նրանց կողմից նկարիչներ, որոնք, օրինակ, աշխատում են զուտ հողագույն ներկերով, օխրաներով, սիենաներով, ումբրաներով, սևի և օխրայի երանգավորումներով (երանգավորումը երբեք չի կարող կոլորիտ համարվել, լոկալ գույների կոնտրաստների համերաշխությունն է, որ դժվար է և հաղթահարողն է կոլորիստ), որ զուրկ է գունային կոնտրաստների հզոր հակադրումներից և նկարչի անճարակությունից ստեղծվում է մի գույնի «գերիշխանություն», դոմինանտ, և նկարը զրկվում է գեղանկարչական լինելու բարձր հասկացողությունից: