Իմ հողի վրա անձրև չկար… 30.04.1984

Posted on Նյմ 30, 2017 in Գրականություն

Վաղը մայիս կլինի: Դեռ անձրևներ են, իսկական գարնանային՝ գոռգռոցով, կայծակով… իմ սիրած անձրևաձևը:
Ինչքա՜ն եմ տկլորացել, կանգնել տակը…
…Մի անգամ, երբ կռիվը նոր էր սկսվել, և մեզ հող էին տվել (հիմիկվա ժամացույցի գործարանի տեղը, որ ղռեր էին, քար ու քռա), մարգերը տնկելու ժամանակ մի ահավոր անձրև, սև ամպ հավաքվեց հենց այդ մեր հողի գլխին, իսկ իմ այն ժամանակվա ունեցածը ընդամենը մի բլուզ, մի շալվար էր… հազիվ հասցրի հանել շորերս և դրեցի քարի տակ և նստեցի վրան…
Երբ անձրևը վերջացավ և հողում գտնվող մեր նկարիչները, որոնց թվին և Գյուրջյանը, մուկ էին դառել թրջված, իսկ ես շորերս չոր հագա և կանգնեցի Գյուրջյանի առաջ: Զարմացած հարցրեց.
       — Ինչու՞ չես թրջված:
      Ասեցի.
      — Իմ հողի վրա անձրև չկար…
      Չհավատաց, եկավ, ստուգեց, և երբ իմացավ` ինչը ինչոց էր, ծիծաղից ուշաթափվեց…
      Այդպես, ես պարզապես վարվեցի սովորական չոբանի նման (հեքիաթի չոբանի):

Leave a Reply

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով