27.11.1959 Մի փոքրիկ սարդ կա արվեստանոցումս: Երբ նստում եմ գիշերները բազկաթոռին և գրում, դուրս է գալիս իր բնից, պտտվում շուրջս ու գնում իր զբաղմունքին… Տարօրինակ է, և չի վախենում հանկարծ տրորեմ: Առհասարակ, սարդերից ես չեմ զզվում, չնայած միլիոն պլակատ տեսանք 40 տարում, երբ ամեն զզվելի, արյունախում բան նմանեցրին խեղճին, այնինչ նա ավելի օգտակար գործով է զբաղվում, քան շատ ռայկոմի քարտուղարներ և պրոմկոմբինատի դիրեկտորներ:
Սա գործում է! Եվ այս փոքրիկ էակի ներկայությունը զարմանալի խաղաղություն է բերում վրաս, իսկ հաճախ էլ զգում եմ` կարծես ասելիս լինի.
-Ի՞նչ ես նստել պարապ, վե՛ր, դու էլ գործի քո ցանցը…
Այս փոքրիկ մոխրագույն բարեկամս… Բայց այսօր ինչ-որ չերևաց…
Սարդը… 27.11.1959
Posted on Նյմ 13, 2017 in Գրականություն