Նախկինում առավելապես լայնածավալ, մոնումենտալ թափով ու ռոմանտիկ ոգով, հանդիսավոր թատերայնությամբ, զարգացած գործողությամբ և բուռն շարժումով հատկանշվող պատմական թեմաներով տարված նկարիչն այժմ գերադասում է պատկերել համեմատաբար ավելի համեստ չափսերի, կամերային մտերմիկ մոտիվներ ու գողտրիկ տեսարաններ ներկայացնող, կարոտով և սպասումով, տխրությամբ ու տրտմությամբ, հոգեբանական լուռ, ներանձնական խոր և խոհական՝ արտաքնապես զուսպ, անշարժ և ստատիկ, թեև երբեմն ներքին հուզականությամբ ու դրամատիզմով լեցուն իրավիճակներ և իրադրություններ:
Այդ շրջանի իր ստեղծագործության մեջ Իսաբեկյանը ոչ այնքան հաճախ, բայց պարբերաբար շարունակում է դիմել պատմական, դիցաբանական, բիբլիական թեմաներին ու մոտիվներին, հայոց ցեղասպանության մղձավանջային տեսարաններին, Հայրենական մեծ պատերազմի հետ կապված դառը հուշերին:
ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ, արվեստագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր՝ Արարատ Աղասյան