Հարությունյան Վ. — Հաշվեկռի՞վ, թե հաշվեհարդար — ամս., «Սովետական արվեստ», Ե., հ.4, 1958

Posted on Փտր 15, 2017 in Uncategorized

        1920-ից մինչև 1948-49թթ. մեր կերպարվեստում ստեղծված թեմատիկ-կոմպոզիցիոն պատկերներից և ոչ մեկը այսօր արդարացիորեն տեղ չի գտել Պատկերասրահի նմուշների թվում: Նրանցից` հազվագյուտ նմուշներ, և այն էլ վերապահությամբ, կարող էին արժանանալ ներկա ցուցահանդեսի — ինչու՞ ճիշտը չասենք – շատ լիբերալ ժյուրիի հավանությանը և կախվել ցուցահանդեսում: Մինչդեռ Է.Իսաբեկյանի, Հ.Զարդարյանի, Գ.Խանջյանի, Ա.Պապյանի և ուրիշների կոմպոզիցիոն կտավները իրավամբ լայն ճանաչում են գտել, և այն էլ` ոչ միայն Հայաստանում:
        … Այս և համամիութենական ցուցահանդեսներում ներկայացված կոմպոզիցիոն կտավների բացարձակ մեծամասնությունը նվիրված էր պատմա-ռևոլյուցիոն թեմաներին և մեր ժամանակակից կյանքին: Դրանց մեջ կան գործեր, որոնք իրավամբ Մարտիկյանի լավ գնահատականին են արժանանում, կան և այնպիսինները, որոնք Մոսկվայում լինելով, հոդվածագրի տեսադաշտից վրիպել են, բայց դրա հետևանքով, իհարկե, չեն դադարել մեր կերպարվեստի համար զգալի արժեք ներկայացնելուց:
Դրանցից նշենք (ի լուր Մարտիկյանի) Է.Իսաբեկյանի «Հաղպատի գյուղացիների ապստամբությունը», Ն.Քոթանջյանի «Կիրակի օր», Ս.Մելքոնյանի «Արթնացում», Է.Մկրտչյանի «Գիշերային վար», Ս.Մուրադյանի «Դեպի հարազատ գյուղը» և այլն:

 

Leave a Reply

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով