Էպոսից վերցված թեմայով միակ աշխատանքը Է.Իսաբեկյանի «Երիտասարդ Դավիթն» է: Նկարիչն իր հերոսին ներկայացրել է որպես վայելչատես մի դյուցազն, որպես հայ ժողովրդի իդեալական հերոս, գեղեցիկ, առույգ, առնական ու կտրիճ: Դավթի ազատասեր ոգին լավ է ներդաշնակվում Հայաստանի էպիկական լեռնաշխարհի հետ, թվում է, որ նրա կամքին հլու են նույնիսկ վայրի գազանները: Դավթի կերպարը, իր կենսահաստատ առնականությամբ, կարելի է դիտել որպես քաջագործ հայ ժողովրդի աննկուն կամքի խորհրդանիշ: Հեղինակի գեղանկարչական հնարավորությունները մեծ են, զգացմունքները` հախուռն, երևակայությունը` վառ: Թերևս այդ է պատճառը, որ նա երբեմն չի կարողանում սանձել իր վրձինը գեղանկարչական ընդհանրացումներ կատարելիս: Դա նկատվում է և հիշյալ գործում պեյզաժի հետին պլանի մշակման մեջ: