Երեկ մեծանուն հայ գեղանկարիչ, հանրապետության ժող.նկարիչ, պրոֆեսոր Էդ.Իսաբեկյանի հոգեհանգստյան արարողությունն էր՝ հանգուցյալի՝ Սայաթ-Նովայի փողոցում գտնվող բնակարանում:
Այստեղ էին մայրաքաղաքի հասարակայնության ներկայացուցիչներ, մշակույթի գործիչներ, տարբեր կուսակցությունների ղեկավարներ, ուսանողներ:
Տան մուտքի առջև պսակներ էին դրված ՀՀ վարչապետի, թաղման կառավարական հանձնաժողովի, Գարեգին Բ Ամենայն հայոց կաթողիկոսի, այլ կազմակերպությունների և անհատների կողմից:
Երեկոյան ժամը 18.00-ին հանգուցյալի ընտանիքին իրենց վշտակցությունը հայտնելու համար այստեղ էին թաղման կառավարական հանձնաժողովի անդամները ՝ հանձնաժողովի նախագահ, ՀՀ փոխվարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի գլխավորությամբ: Այստեղ էին ՀՀ Սահմանադրական դատարանի նախագահ Գագիկ Հարությունյանը, Երևանի քաղաքապետ Երվանդ Զախարյանը, ՀՀ ԱԺ պատգամավորներ, կառավարության անդամներ:
Նրանք իրենց վշտակցությունն էին հայտնում Է.Իսաբեկյանի հարազատներին, մեկ րոպե լռությամբ հարգում ահնգուցյալի հիշատակը:
Հոգեհանգստյան պաշտոն կատարեց Արարատյան հայրապետական թեմի քահանայից խումբը:
«Էդ,Իսաբեկայնի անունը ավելի քան վեց տասնամյակ զարդարում էր հայկական կերպարվեստը, նրա նկարչությունը յուրօրինակ դասագիրք էր դարձել իրենից հետո եկող մի քանի սերունդների համար:
Շատ ծանր է կորուստը, որովհետև Իսաբեկյանի նման մարդկանց հեռանալուց հետո նրանց տեղն այլևս դատարկ է մնում: Մենք կորցրեցինք ոչ միայն մեծ արվեստագետի, այլև մեծ մարդու ու ջերմ հայրենասերի»,- «Արմենեպրեսին» ասաց Հովիկ Աբրահամյանը:
Հայաստանի նկարիչների միության նախագահ Կարեն Աղամյանի խոսքերով, «մենք կորցրինք մեծ արվեստագետի՝ Էդ.Իսաբեկյանին, բայց և մեր ազգը, ի դեմս նրա, շահեց մեծ արվեստ, որը մշտապես կմնա հայկական նկարչության ոսկե ֆոնդում»:
ՀՀ ժող.նկարիչ Մկրտիչ Սեդրակյանը, որը երկար տարիներ Իսաբեկյանի հետ դասախոսել է Երևանի գեղարվեստաթատերական ինստիտուտում (այժմ Գեղարվեստի ակադեմիա), ասաց, որ Իսաբեկյանը, լինելով այդ հաստատության հիմնադիրներից, այնտեղ մանկավարժական աշխատանք է կատարել վեց տասնամյակ: Նա դաստիարակել է նկարիչների մի քանի սերունդներ, որոնք հասել են իրենց փառքի բարձունքներին, դառնալով հանրապետության կերպարվեստի ճանաչված դեմքերից:
Նույն հաստատության մանկավարժ, հանրապետության արվեստի վաստակավոր գործիչ Գրիգոր Աղասյանի գնահատմամբ, «Իսաբեկյանը 1940-41 թվականներին եկավ հայկական կերպարվեստ, եկավ այնպիսի շռնդալից մուտքով, որ մինչև այսօր էլ այդ ձայնը հասնում է մեր ականջին: Նա արեց ավելի, քան կարող էր»: