Սանթրյան Վ. – Անդրանիկ Մարգարյան.«Ինձ բացակա չդնեք» – Ե., 2008, էջ 16, 91

 

Էջ 16

Է.Իսաբեկյանի պատկերագրքի աառաջին օրինակը՝ վարչապետ Ա. Մարգարյանին

        Երևան, 8 նոյեմբերի, Արմենպրես (թղթ. Վանիկ Սանթրյան): «Ես շատ բան ունեմ ասելու, բայց կարճ կխոսեմ: Ես սիրում եմ, որ հայ եմ, ես չէի ուզի պատկանել որևէ այլ ազգի», նոյեմբերի 8-ին Հայաստանի նկարչի տանը իր ծննդյան 90-ամյակին նվիրած հոբելյանական ցուցահանդեսի բացմանը հայտարարեց հանրապետության ժողովրդական նկարիչ, պետական մրցանակի դափնեկիր, պրոֆեսոր Էդուարդ Իսաբեկյանը:
«Աստված մի արասցե, եթե ես ուրիշ ազգից լինեի, այնուհետև ասաց նա: Ինքա՜ն լավ բան է հայ լինելը: Ախր, լավ ժողովուրդ է, չէ՞: Մի քիչ վատ է ապրում, բայց կարող է լավ ապրել, եթե իրեն խանգարող չլինի, որովհետև հայ ժողովուրդը աշխատող ժողովուրդ է: Եկեք չխանգարենք, որ նա լավ ապրի»:
        Էդուարդ Իսաբեկյանին ողջունեցին Հայաստանի նկարիչների միության նախագահ Կարեն Աղամյանը, Երևանի պետական համալսարանի ռեկտոր Ռադիկ Մարտիրոսյանը, ՀՀ մշակույթի և երիտասարդության հարցերի նախարար Հովիկ Հովեյանը, Արարատյան հայրապետական թեմի առաջնորդական փոխանորդ Նավասարդ եպիսկոպոս Կճոյանը:
Երևանի քաղաքապետ Երվանդ Զախարյանը, ողջունելով նկարչին, ասաց, որ «Հայ-Արտ» կենտրոնի առաջին սրահը վերանորոգվելու է առաջիկա երկու ամիսներին, որպեսզի այն դառնա Իսաբեկյանի աշխատանքների մշտական գործող ցուցասրահ:
       Նկարչի որդին՝ Երևանի Գեղարվեստի ակադեմիայի ռեկտոր Արամ Իսաբեկյանը, շնորհակալություն հայտնեց պարոն քաղաքապետին՝ այդ ընծայի համար, այնուհետև երախտագիտության խոսքեր հղեց հանդիսությանը ներկա ՀՀ վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանի հասցեին՝ «Էդուարդ Իսաբեկյան» շքեղ ու ստվարածավալ պատկերագրքի հրատարակությունը հովանավորելու համար: Այն հրատարակել է «Տիգրան Մեծ» հրատարակչությունը, որի տնօրեն Վրեժ Մարկոսյանը, հանդիսությունն սկսելուց առաջ ԱՐՄԵՆՊՐԵՍԻ թղթակցին ասաց, որ ինքը պատկերագիրքը հրատարակելիս, ամեն էջն ու տառը տեղադրելիս, միշտ հիշել է, որ Էդուարդ Իսաբեկյան է տպագրում. դա իրեն ստիպել է ցուցաբերել մեծ պատասխանատվություն:
        Հրատարակության առաջին օրինակը՝ Էդուարդ Իսաբեկյանի ընծայագրով, նվիրվեց ՀՀ վարչապետին, որը շնորհավորելով վարպետին ու նրա 90-ամյակը, ասաց, որ «նշանավորելով մեծանուն նկարչի հոբելյանը, մենք, ժողովուրդը մեծարում ենք հայկական նկարչությունը, հայկական արվեստը, որի լավագույն զավակները իրենց գործերով սերունդներին են թողել մեր մշակույթի գեղեցիկ նկարագիրը»:

Էջ 91

Էդուարդ Իսաբեկյան

ՀՀ ժողովրդական նկարիչ, պրոֆեսոր

«Անդրանիկ Մարգարյանը մեր ժողովրդի լուսավոր զավակներից էր»

 

ՀՀ կառավարությունից հանձնարարություն էի ստացել կազմակերպելու մեր մշակույթի գործիչների խոսքերը ՀՀ նախկին վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանի մասին, որոնք պիտի զետեղվեին լույս տեսնելիք «Նվիրյալը» ժողովածուում:

Իհարկե, այդ շարքում առաջին տեղերից մեկում նախատեսել էի ժողովրդական նկարիչ, պրոֆեսոր Էդուարդ Իսաբեկյանին (1914-2007թթ.), որը վատառողջության պատճառով տեղափոխվել և խնամվում էր Աշտարակում, ես էլ ամիսը մեկ կամ երկու անգամ նրա մոտ գնալ-գալ ունեի:

-Ես նրա հետ քիչ եմ շփվել,- ասաց 94-ամյա արվեստագետը: (Ի դեպ, Իսաբեկյանի պաշտոնական ծնունդը 1914 թվականն են համարում, սակայն իր ասելով ինքը 1913 թվականի ծնունդ է): Սակայն, խնդրեմ, մի քիչ լավանամ, լուր կտամ:

Հետո զանգահարեցին ինձ Աշտարակից Երևան, թե Իսաբեկյանը «վայ թե» խոսք չասի:

Ես իսկույն հասկացա, ուզում է ասել, բայց չի կարողանում, որովհետև սովորական խոսակցության ժամանակ էլ դժվարանում էր որոշ մտքեր ժողովել. մեկ պայծառանում էր, ասում՝ ոտքերս են, մնացածը նորմալ է: Հիշում եմ, մահվանից մեկ շաբաթ առաջ մոտն էի, սեխ էի տարել: Խնամող կինը կտրեց, բերեց, մի կտորը կերավ և, զարմացա, ասաց, թե դա սեխի որ տեսակն է:

Ափսոսեցի, իհարկե, որ Իսաբեկյանի խոսքը բացակայեց այս տարվա հունիսին՝ Ա. Մարգարյանի ծննդյան օրը լույս տեսած «Նվիրյալը» գրքից:

Հետագա մի այցելությանս ժամանակ ինքն էլ ափսոսեց.

-Շատ ափսոս այդ տղայի մահը,- ասաց նկարիչը: — Եվ ափսոս, որ ես խոսք չասացի: Դու պիտի ստիպեիր ինձ, որ ասեի: Հիվանդ մարդ եմ. մեկ էսպես կասեմ, մեկ՝ էնպես: Ինչպե՞ս կարող եմ ես մոռանալ նրան. հսկա պատկերագրքիս հրատարակությունն էր հովանավորել, անձամբ եկավ, ներկա եղավ իմ 90-ամյակի ցուցահանդեսի բացմանը: Դե, որ ինքը եկավ, իր հետ եկել էին իր բոլոր «նազիր-վեզիրները», Երևանի քաղաքապետը: Գրիր, որ Անդրանիկ Մարգարյանը մեր ժողովրդի լուսավոր զավակներից էր, իսկական հայ մարդ:

Սանթրյան Վ.

2008