Մոսկովյան գեղարվեստական ընկերության 18-րդ հերթական ցուցահանդեսում մրցանակաբաշխության հանձնաժողովը երկու գլխավոր մրցանակները շնորհեց հայ ազգի երիտասարդ նկարչի. դա Եղիշե Թադևոսյանն էր, որի ներկայացրած երկու նկարները՝ «Կեսօրյա ճաշ» և «Քարոզ մոլեռանդներին» արժանացան բարձր գնահատականի հանձնաժողովի այնպիսի հեղինակությունների կողմից, ինչպիսիք էին Վ.Պոլենովը, Վ.Սերովը, Կ.Կորովինը, Արխիպովը և ուրիշներ:
Շուրջ քառորդ դար Վարդգես Սուրենյանցը ապրեց և ստեղծագործեց Մոսկվայում, մշտապես լինելով գեղարվեստական կյանքի շիկացած մթնոլորտում, մասնակցելով բոլոր աչքի ընկնող ցուցահանդեսներին՝ արժանանալով ռուս մեծ նկարիչ Իլյա Ռեպինի հիացական գնահատականներին: Պակաս ծավալուն չէր նրա մասնակցությունը Մոսկվայի նոր ստեղծված գեղարվեստական թատրոնի գործունեությանը, իսկ նրա ստեղծած վարագույրի խորհրդանիշը մինչև այսօր էլ բացում ու փակում է այդ թատրոնի ներկայացումները: Այդպիսի սիրառատ վերաբերմունքի արժանացել են ոչ միայն նկարիչները.հիշենք Ալ.Թամանյանին, որը կայսերական ճարտարապետական ակադեմիայի փոխպրեզիդենտն էր և այլն:
Դա հոգևոր ուժերի վերելք էր, վերածնունդ, որ ապրում էր հայ ժողովուրդը՝ ռուս մեծահոգի ժողովրդի հովանու ներքո՝ սկսած Պետերբուրգից, Մոսկվայից, մինչև Ռոստով, Կրասնոդար, Արմավիր, ուր ամենուրեք զարգացում ապրեց հայ մշակույթը: Հիմք դրվեց հայ կյանքի ու մշակույթի մի նոր աշխուժության բոլոր հայաշատ քաղաքներում, գաղթօջախներում, որը կանխորոշեց նրա քաղաքական-տնտեսական լուսավոր ապագան մինչև մեր օրերը: Դա այն Ռուսաստանն էր, որը իր հզոր ու բարի ձեռքը պարզեց հայ ժողովրդին նրա ամենաճակատագրական, բախտորոշ ժամանակում, երբ նրա բոլոր հույսերը արդեն մաշվել էին եվրոպական անտարբեր արքունիքների ճանապարհին… 1828թվական: Դա սոսկ տարեթիվ չէր, դա պատմական բախտորոշ սխրանք էր, որ ռուս ժողովուրդն իրագործեց իր զավակների արյան գնով:
Հայ ժողովուրդը գիտի երախտագիտության և՛ իմաստը, և՛ արժեքը: Եվ Ռուսաստանին միանալուց հետո նա իր դար ու կեսվա պատմության ընթացքում մեկ անգամ չէ, որ հաստատել է իր սերն ու հավատարմությունը՝ մինչև Հոկտեմբերյան բարիկադները, մինչև Մեծ Հայրենականի ահեղ մարտերը, երբ հայ ռազմիկները Քանաքեռից հասան Բեռլին, անմարելի փառքով պսակելով հայ ժողովրդի անունը:
Իսաբեկյան Է. – Հավասարության սկզբունքով – թերթ, «Հայրենիքի ձայն», Ե., հ.43, 25.10.1978
Posted on Սպտ 25, 2015 in Uncategorized