ՀՀԳ — Էդուարդ Իսաբեկյանի արվեստը — թերթ, «Երեկոյան Երևան», Ե., 01.07.1965

Բեղմնավոր ստեղծագործության քառորդ դար է անցել ռեսպուբլիկայի ժողովրդական նկարիչ Էդվարդ Իսաբեկյանը: Այդ ճանապարհի արգասիքն են այն նկարները, որոնք երևանցիները տեսան հունիսի 27-ին նկարչի տանը: Հեղինակը ցուցադրել է 150 գեղանկարչական և նույնքան էլ գրաֆիկական գործեր:
Իսաբեկյանն ունի իր հերոսների աշխարհը, իր նախասիրած թեմաները, գույների իր ընտրած ելևէջները: Պատմության դրամատիկական դրվագներ, ժողովրդական շարժումներ, հերոսական անցյալի էջեր – ահա ինչն է մշտապես գրավել նկարիչ Իսաբեկյանին: Նա ուժեղ և հպարտ մարդկանց երգիչ է, նրա կտավներից փչում է լեռնային բարձունքների թարմ, կապտամանիշակագույն օդը:
         Ցուցահանդեսում ամենից առաջ ուշադրություն է գրավում «Պատասխան Հազկերտին» բազմաֆիգուր մեծ կտավը, որը նկարիչն ստեղծել է 1960թ: Այդ սյուժեով գործ ստեղծելու միտքը Իսաբեկյանը վաղուց էր հղացել: Նկարի էսքիզները նա սկսել է դեռ 1947 թ., իսկ մեկ տարի անց ստեղծել է «Ավարայրի ճակատամարտ»-ը, որը նույն թեմայի տրամաբանական շարունակությունն է:
       Մեծ արտահայտչությամբ է հագեցված «Հաղպատի գյուղացիների ապստամբությունը 1903թ.» կոմպոզիցիան: Որպես հսկաներ են պատկերված ցարական զինվորների վրա քար գցող աղջիկը, տղան և տղամարդը, որոնց զայրույթն ու ատելությունը կարծես տասնապատկվել են:
        Իսաբեկյանի ստեղծագործության մեջ նշանակալից տեղ են գրավում իրական և ժողովրդական էպոսի հերոսների կերպարները: Նրա վրձնին են պատկանում «Պատանի Դավիթը» և «Դավիթ Բեկ» կոմպոզիցիաները: «Տանյա» նկարում (1942թ.) Իսաբեկյանը սովետական գեղանկարիչներից առաջինն էր, որ պատկերեց Հայրենական մեծ պատերազմի հերոս Զոյա Կոսմոդեմյանսկայայի կերպարը: Հինգ տարի հետո նա կրկին անդրադարձավ այդ կերպարին և գտավ ավելի ընդհանրացնող, փիլիսոփայական մարմնավորումը: Նոր կոմպոզիցիայում Տանյայի կողքին հայտնվում է մեկ այլ, թերևս գլխավոր հերոսը՝ վշտաբեկ ամբոխը, որը ներկա է հերոսուհու մահապատժին: Ակամա մտածում ես, որ կգա հատուցման ժամը:
       Բազմակողմանի է ժողովրդական նկարիչ Էդ.Իսաբեկյանի ստեղծագործությունը: Ցուցահանդեսում կան հետաքրքրական, տպավորող դիմանկարներ, որոնք հեղինակը սովորաբար լուծում է տվյալ անձի ոգուն մոտ բնանկարի ֆոնի վրա: Անլռելի ծփում են Սևանի ալիքները, որի ափին մտախոհ կանգնած է Ավ,Իսահակյանը: Սպիտակահեր Արարատի ֆոնի վրա պատկերված է Խ.Աբովյանը: Գրողին հարազատ Զանգեզուրի լեռների մեջ նկարված է թախծոտ և հպարտ Ակ.Բակունցը:
Վերջին տարիների հետաքրքրական աշխատանքներից է «Սայաթ-Նովա» նկարը, որը մեծ գուսանին նվիրված հոբելյանական ցուցահանդեսում արժանացել է մրցանակի:
      Նկարիչը կանանց շատ կերպարներ ունի: Նրանցից լավագույնը նա համարում է «Մոր դիմանկարը», որը նկարել է 1944թ:
«Բյուրականի կիրճում», «Ժայռերը երեկոյան», «Երեկոն Բջնիում» բնանկարները տոգորված են այն հերոսական ռոմանտիզմով, որ հատուկ է նրա կոմպոզիցիաներին: Վերջերս նկարիչը հաճախ է դիմում Զանգեզուրի բնությանը: Ապառաժների և լեռնային արծիվների այդ երկրի մարդկանց են նվիրված «Տաթևի ողբերգությունը», «Տաթևցի ծխախոտագործուհիները», «Խնձորեսկ», «Տաթևի վանքը», «Գորիսեցի հովիվ Սերգեյ Գրիգորյանը» նկարները:
      Գրաֆիկական աշխատանքներից կատարման վարպետությամբ աչքի են ընկնում Դ.Դեմիրճյանի «Վարդանանք» և Ս.Խանզադյանի «Մխիթար սպարապետ» պատմավեպերի նկարազարդումները:
       Իսաբեկյանի գործերի ցուցահանդեսը գրավեց լայն հասարակայնության ուշադրությունը:

(ՀՀԳ)