Աշտարակի լուսաշխի տանը կայացած հանդիպումն սկսվեց կինոնկարի ցուցադրումով: Փաստագրական կադրերը դիտողներին փոխադրել էին նաև Քասախի ձորը, որը շատ բան է տեսել. ուրարտական հիշատակներից մինչև գետում այսօր լող տվող պիոներներին: Ինչպես ամեն մի կերպարվեստագետի, այնպես էլ Հայկական ՍՍՀ ժող.նկարիչ, պրոֆեսոր Էդ.Իսաբեկյանի համար Քասախի ձորը, Աշտարակը, Օշականը ոչ թե սոսկ «բնորդ» են եղել, այլ՝ ոգեշնչման աղբյուր: Եվ կադրերը այդ ոգեշնչման պահերն են պատկերում.նկարիչը վրձիններով է, ներկ ու ներկակալով է ու նկարում է…Այստեղ հետաքրքրական գործեր է ստեղծել նա աշտարակյան թեմայով՝ «Օշականի կամուրջը», «Արտավազիկ եկեղեցին», «Գարունը Աշտարակում», ինչպես ինքն է ասում, 2-3 տասնյակ կտավներ է արել ոգևորված Աշտարակով, նույնքան էլ՝ ոգևորված Բջնիով ու Զանգեզուրով:
Երբ սահեցին վերջին կադրերը, դահլիճում ծայր առան ծափերը՝ ի պատիվ բեմ բարձրացող վաստակաշատ արվեստագետի, որի հետ հանդիպման երեկոյին շատ մարդ էր եկել:
Արվեստաբան Մ.Միքայելյանը, գրող, սոցիալիստական աշխատանքի հերոս Ս.Խանզադյանը, մյուս ելույթ ունեցողները նշեցին, որ Է.Իսաբեկյանը, որի ծննդյան 70-ամյակը լրացավ վերջերս, այսօր էլ ավյունով իր ամուր, հաստատուն խոսքն է ասում հայկական կերպարվեստում:
Ներկաներին շնորհակալության խոսք ասաց նկարիչը, պատմեց իր երկար ճամփաների մասին, որոնց սկիզբը 40-ականնների Թբիլիսին էր, որտեղ ինքը սովորում էր:
-Նկարիչ դառնալու համար երկու հանգամանք շատ կարևոր են.բնության տվածը և լավ դպրոցը,-ասաց նա- Այս երկուսը տան հիմքի են նման.ամուր եղան՝ «Արվեստի տունը» կկառուցվի, խախուտ եղան՝ ժամանակի «հարվածներն» անողոք են, չեն դիմանա:
Ումից է սովորել: Հիշատակում է Ալ.Բաժբեուկ-Մելիքյանին: Նրա արվեստանոցը քչերի համար էր միշտ բաց: Այդ քչերի թվում էին երեք երիտասարդ նկարիչներ՝ ինքը, Արփենիկ Նալբանդանը, Մկրտիչ Քամալյանը:
-Իսկ ամենամեծ ուսուցիչս բնությունն է, հայրենի բնաշխարհը՝ Զանգեզուրը, Բջնին, Աշտարակը: Գորիսն օգնեց նկարելու իմ զանգեզուրյան շարքն ու այդ շարքում Ակսել Բակունցին՝ խոհական ու թախծոտ: Երբ Բջնիից տուն դարձա, ժայռոտ ֆոնի վրա ջահել աղջկա էի նկարել: Մկրտիչ Քամալյանը թե՝ հապա աղջկա փոխարեն ջահել Սասունցի Դավթին դիր: «Պատանի Դավիթը» նկարվեց 3 շաբաթում:
Երեկոն ավարտված է, զրույցը դեռ շարունակվում է: Կշարունակվի նաև վաղը, մյուս օրը, որովհետև Իսաբեկյանը այստեղ կգա նաև վաղը, մյուս օրը, կգա ոչ միայն նկարելու, այլ իր գիտցածը հաղորդելու այն աշտարակցիներին, ովքեր վրձին են բռնել ու ներկեր…
Վ. Սանթրյան (Արմենպրես)
«Լենինյան դրոշով», 15.08.1985թ․