Եսայան Խ. — Շփոթի և միտումնավորության դեմ — ամս., «Սովետական արվեստ», Ե., հ.6, 1958

        …Քանդակագործ Ս.Ստեփանյանը իր «Տեսնել վերելքի ուղին» հոդվածում ճիշտ հարցադրումներ ունի, ինչպես օրինակ, արվեստի բազմազանության և հարստության մասին: Այո, մեզ հարկավոր են թե’ հաստոցային, թե’ դեկորատիվ, թե’ արտահայտչաձևերը, բայց ինչու՞ հոդվածագիրը իրավացիորեն կշտամբելով ընկ.Մարտիկյանին միակողմանիության համար, ինքը թերևս իրեն համար աննկատելիորեն, նույն սխալն է գործում: Նա խիստ բարձր գնահատելով դեկորատիվ արվեստի ներկայացուցիչներին, հարձակվում է այն «ներբողների» վրա, որոնք հասցեագրված են հաստոցային նկարներին, ասենք, Իսաբեկյանի «Երիտասարդ Դավիթ» նկարին կամ Մ.Սեդրակյանի «Քսանվեցը», Ռ.Ավետիսյանի «Դեպի յայլաղ», Պ.Մալայանի «Խաչատուր Աբովյան» գործերին:…
       Միթե Ստեփանյանը տենդենցիոզ չէ կարծիքների մեջ: Ինչու՞ նա Մարտիկյանին մեղադրում է նրանում, որ նա գրեթե ոչինչ լավ բան չի տեսնում, իսկ ինքը նույն կերպ է վարվում վերև նշված աշխատանքների նկատմամբ, այն աստիճան, որ կասկածի տակ է առնում Իսաբեկյանի մեր էպոսը ընթերցելը: Լավ, ասենք, թե Իսաբեկյանին լրիվ չի հաջոցվել նկարը, բայց արդյո՞ք որևէ առավելություն չունի այն: …