ՀԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ Էդուարդ Իսաբեկյանի ծննդյան 108-ամյակի շրջանակում Երևանում՝ հեղինակի անվան ցուցասրահում բացվել է Իսաբեկյանի գրաֆիկական աշխատանքների ցուցահանդեսը: Ներառվել է ավելի քան հիսուն ստեղծագործություն՝ ընտանեկան հավաքածուից:
Ցուցադրության համադրող Օսյա Քարամյանն «Արմենպրես»-ի թղթակցի հետ զրույցում նշում է՝ Էդուարդ Իսաբեկյանը 20-րդ դարի հայ արվեստի պատմության անքակտելի մասն է, մի ամբողջ դարաշրջանի լուռ վկայությունը, երբեք չընդհատվող գիծը։
«Լրջությամբ ուսումնասիրել եմ Էդուարդ Իսաբեկյանի կյանքն ու գործունեությունը: Նա մեծ հայրենասեր է եղել, ինչի մասին են վկայում նրա լսած երաժշտությունը, կարդացած գրքերը, գրած բանաստեղծությունները: Նա իսկապես 20-րդ դարի նկարչության անկյունաքարային դեմքերից է»,-ասում է համադրողը:
Էդուարդ Իսաբեկյանի գրաֆիկայի թեմատիկան բազմաբովանդակ է․ դիմանկարներ, հայրենի պատմության էջեր, դիցաբանություն, գրական գեղարվեստական երկերի նկարազարդումներ, երազներ, կանայք, զգացմունքների հարատև գունապնակ, բնության տարերքներ։
«Նկարիչն աշխատել է գրաֆիկական գրեթե բոլոր նյութերով՝ մատիտ, թանաք, սանգինա, կավճամատիտ, ֆլոմաստեր, ածուխ՝ ամենուրեք թողնելով գծի, ռիթմի և ֆորմայի ուրույն ձեռագիր։
Նրա գծանկարչական ռիթմերը խոսուն են, իրական: Այն, ինչ չես տեսնի աչքերով, նկարիչը ներկայացնում է շատ ավելի հուզական լեզվով՝ արտացոլելով մարդկային հավերժական արժեքներն ու ապրումները։
Իր կյանքի վերջին տարիներին, երբ կորցրել է տեսողությունը, նկարիչը չի դադարել նկարել. աշխատել է ֆլոմաստերով, իսկ ստեղծագործությունների գլխավոր հերոսները կանայք են եղել: Կա երազների մեջ երկխոսություն, կիրք, սեր: Երբ դիտում ես նրա գրաֆիկական աշխատանքները, դրանցում զգացմունքների փոթորիկ ես տեսնում»,-շեշտում է Օսյա Քարամյանը:
Էդուարդ Իսաբեկյանի գրաֆիկ գործերը շատ են, սակայն ոչ բոլոր աշխատանքներն են ընդգրկել ցուցահանդեսում, քանի որ տարածքը փոքր է:
Նրա մի շարք ստեղծագործություններ Հայաստանի ազգային պատկերասրահում են պահվում, որի տնօրենն է եղել: Հեղինակի 100-ամյակին նրան նվիրված մեծ ցուցադրություն է կազմակերպվել, որում ընդգրկվել են նկարչի բազմաթիվ աշխատանքներ:
«Շատ եմ ցանկանում՝ գա մի օր, և հրատարակվեն նրա բանաստեղծությունները, քանի որ շատ խորքային է գրել: 14 տարեկանից մինչև կյանքի վերջն օրագիր է պահել: Օրագրերը թվայնացված են, սակայն վերջին տարիների օրագրերն անհասկանալի են, քանի որ չէր տեսնում, տառը տառի վրա է գրել, բայց այնքան գեղեցիկ է գրել, որ կարելի է անհասկանալի տեքստը շրջանակի մեջ դնել»,-պատմում է Քարամյանն ու հավելում՝ Էդուարդ Իսաբեկյանի գործերում գերակշռում են պատմական թեմաներով ստեղծագործությունները, որոնք խորը ասելիք ունեն: Քիչ չեն անավարտ նկարները, որոնք ընդգրկված են հեղինակի անվան ցուցասրահի մշտական ցուցադրության մեջ:
Քարամյանը կարծում է՝ Իսաբեկյանը խորաթափանց նկարիչ է: «Դառնություններ է տեսել, ինչն արտահայտվել է նրա կտավներում. նրա համար նյութականը երբեք առաջնային չի եղել, և իր արվեստի միջոցով միշտ կարևորել է ոգեղենը»,-եզրափակում է Օսյա Քարամյանը:
Ցուցադրությունը բաց կլինի մինչև դեկտեմբերի 10-ը:
Անժելա Համբարձումյան