1940-1960թթ.

ՆԱՅՈՒՄ ԵՄ ՔՈ ԼՈՒՅՍ ՆԿԱՐԻՆ

 Նայում եմ քո լույս նկարին,

Խելոք, տխուր քո աչքերին,

Որից լույսի շողերն ահա,

Հոգիս անում են տակն ու վրա:

Մութ է շուրջս, ամպերն ահա,

Կուտակվել են սրտիս վրա,

Թախիծի մեջ անլուր, անել

Մոլորվել եմ անսիրտ, անսեր:

Մոլորվել եմ ես անհույս,

Մթին սովոր աչքերս անլույս

Հառել եմ քո դեմքին արև

Ու խնդրում եմ արև՜, արև՜…

Քեզ եմ խնդրում, արև իմ քույր,

Մոլորվել եմ մթում անդուռ,

Լույսի մի շող, հույսի մի դուռ,

Էլ ում խնդրեմ իզու՜ր, իզու՜ր…

 1940 թ.

 

***

   ԱՌ, ԱՅՍ ԳԱՎԱԹՆ ԷԼ ԽՄԻՐ

 Առ, այս գավաթն էլ խմիր,

Րոպեն թող քեզ դար թվա…

Փորձիր, թեկուզ դառնաղի,

Էլի սիրտդ կամրանա…

Նենգ է խորհուրդը կյանքի,

Ինչքան խորհես կամ հիշես,

Մոտով միայն դու կանցնես…

 1952 թ., Մոսկվա

 

***

ՆԱՅՈՒՄ ԵՍ ԻՆՁ ԼՈՒՌ, ԳԼԽԻԿՈՐ

Նայում ես ինձ լուռ, գլխիկոր

Եվ ոչ մի խոսք` կշտամբանքի:

Միայն թախիծն է ծանրացել

Աչքերիդ մեջ՝ արցունքով լի…

Դու լուռ ես, լուռ ու չես լալիս.

Անցներ վիշտդ ամպի նման,

Արև լիներ, չորացներ

Արցունքներդ՝ ցողի նման:

1953 թ.

 

***

ԷՆ ԼՈՌՈՒ ՁՈՐՆ ԷՐ

Էն Լոռու ձորն էր

Ու ծեր Լոռեցին…

Սա Բջնու ձորն է

Ու ծեր Բջնեցին:

 

Այնտեղ Դեբեդն էր

Գալարվում, գալիս,

Այստեղ Զանգուն է

Շնչահեղձ լալիս…

 

Էն Լոռու ձորն էր,

Սա ձորն է Բջնի,

Նույն ցավն է այստեղ՝

Ավելի դժնի…

1958 թ., Ալավերդի

 

***

ԷԼԻ ԳԻՇԵՐԸ ԽՈՐՀՐԴԱՎՈՐ…

Էլի գիշերը խորհրդավոր սրտիս իջավ,

Լուսինը լուռ փարվեց սարին ու հանգավ:

Զուր ես մթում գավը լցնում դու գինով,

Առանց գինու էլ հարբած եմ ես քո սիրով…

Առ այս գավաթն էլ գինով,

Րոպեն թող քեզ դար թվա,

Փորձիր, թեկուզ դառնաղի,

Էլի սիրտդ կամրանա…

Նենգ է խորհուրդը սիրո,

Ինչքան էլ խորհես դու վրան,

Կանցնես մոտով դու միայն…
1960 թ.

 

***

ՆՈՐԻՑ ՀՈՒԶՎԱԾ Է ՀՈԳԻՍ…

Նորից ամեն ինչ շուրջս անգույն, անմիտ է թվում:

Այն, ինչ երեկ կրակ էր, այսօր մոխիր է թվում:

Նորից դժգոհ եմ ես, տխուր ու անքուն,

Նորից հուզված է հոգիս` ծովի պես անհուն…

Եվ ամեն անգամ հոգնած նոր ափ եմ ելնում,

Բայց հոգիս, թախիծ պատած, մնում է հեռվում:

1960 թ.