«Զրույց սրտիս հետ» շարքից

ՀՈԳՆԵԼ ԵՍ, ԳԻՏԵՄ, ԴԱՐԸ ԿԻՍԵՑԻՐ…

Ա՜խ, սիրտս, սիրտս, երբ թեժ է եղել

Թոնիրի նման,

Ճերմակ, փրփրուն լավաշ են թխել

Ընկեր, հարևան…

Երբ հանդարտվել է,

Նստել են շուրջը, ննջել են անուշ,

Ոտները կախած… և

Հեռացել են ու մոռացել են

Ակը բաց թողած:

Նա մխացել է…

Ու մոխրացել է

Սառը, մոռացված…

1964 թ.

 

***

ՍԻՐՏՍ ԱՄԲՈՂՋ՝ ԲԵԿՈՐՆԵՐԻՑ

Սիրտս ամբողջ՝ բեկորներից

Հին տաճարի,

Չեմ էլ հիշում՝ երբ է եղել

Քարը՝ քարին, դուռը՝ վրան…

Ե՞րբ են մտել, ե՞րբ ավերել

Միշտ աննկատ, գողի նման…

Եվ ավերակ…

Ավերում են ատելությամբ,

Մրջյունի սև համառությամբ,

Կատաղությամբ…

1965 թ.

 

***

Օ՜, ՍԻ՜ՐՏ ԻՄ, ՍԻ՜ՐՏ ԻՄ…

 Օ՜, սի՜րտ իմ, սի՜րտ իմ, թե որ իմանամ`

Քո տարողությամբ նրա՜նց եմ նման,

Կխնդրեմ քեզնից մի քիչ էլ նեղվել

Եվ տեղավորել… մի կտոր արճիճ

Հանգիստ՝ առանց ճիչ…

1970 թ.

 

***

Ե՛Վ ԵՐԵԿ, Ե՛Վ ԱՅՍՕՐ…

Ե՛վ երեկ, և՛ այսօր, և՛… հետո՞,

Եվ ինչքա՞ն այս ճորտի հետքերով

Չկանգնած, ծնկաչոք, սողալով

Դու ճոճվես խոտի պես, եղեգնի,

Ցածրանաս, խոնարհվես բոլորին,

Անխորհուրդ, հենց այնպես, կամովին…

Կամովին, անխորհուրդ, հենց այնպես

Ամեն օր, ամեն ժամ քեզ պատժես,

Ստի մեջ, անհավատ, անպատիվ,

Անհաշիվ մեղքի մեջ տապակվես:

Հենց այնպես, անխորհուրդ, կամովին,

Ստի մեջ, մեղքի մեջ անպատիվ

Ամեն օր, ամեն ժամ պատժվես,

Ո՞ւմ համար և ինչի՞… հարցրե՞լ ես:

1970 թ.

 

***

ՈՉ ՈՔԻ ՀԱՄԱՐ ԴՈՒ ԲԵՌ ՉԵՍ ԵՂԵԼ

Ոչ ոքի համար դու բեռ չես եղել.

Չե՛ս լինի երբեք:

Երբ հանդիպել են բեռից հոգնաբեկ,

Մեջքիդ ես առել, թիկունք ես դարձել.

Կլինես նորից…

Թե ցախ են ուզել, խարույկ ես վառել.

Կվառես նորից…

Կտանես նորից, կվառվես նորից,

Թե ծնվես նորից…

Եվ փխրուն-փխրուն սիրտ ես ունեցել.

Կարծել են՝ քարից:

Եվ մի օր սակայն…

Վրձինը ձեռքիդ ծանր կթվա,

Կտավի դիմաց կմարես կանգնած.

Կկարծեն՝ հոգնած…

Չէ՛, լաց չեն լինի, կտանեն լռած…

1970 թ.

 

***

ԻՆՉԻ՞Ց ԵՍ, ԱՍԱ՛…

Ինչի՞ց ես, ասա՛,

Թե փայտ չես ու թաց,

Ինչո՞ւ ես մխում,

Թե միս-արյուն ես, ինչո՞ւ ես այրվում:

Ինչքա՜ն դատարկուն պատերիդ զարկվես,

Եվ թե դժգոհես, ի՞նչ պիտի փոխես:

Ուզում ես քանդել վանդակդ՝ կուրծքս.

Ի՞նչ պիտի շահես:

Կպայթես մի օր այդպես կամակոր,

Կլափես ինձ էլ, քեզ էլ քո տապով…

Հի՜ն խոսք է, լսի՛ր.

«Վազող նժույգին ինչո՞ւ մտրակել,

Թե կանգ չի առել»…

Անվարժ հեծյալ ես, ձին էլ կամակոր,

Մի օր կզարկվենք երկուսս էլ տափով…

1970 թ.