Հովհաննես Թումանյան… օրագրերից

      23.03.1938 Հ.Թումանյանի ծննդյան 70-ամյակն էր երեկ և ոչ մի «աղմուկ»:
     …Թումանյանը իսկական հայի տիպն է, օբրազը: Թումանյանը` դա ինքը իմ իմաստուն ժողովուրդն է, բլբուլի լեզու առած երգում է, լացում մեր դարդերի մասին: 
      …Գիտցածս բոլոր պոետներից Թումանյանը ավելի ինտերնացիոնալիստ է և հումանիստ և դրա համար էլ մեծ է, ասածս կարող եմ ապացուցել և կստորագրեմ:
      31.05.1978 Նորից կարդացի Թումանյանի հոդվածները. հրաշք պարզություն, և նորից նույն միտքը, որ իսկական խելոքը չի կարող անհասկանալի, «բարդ» լինել:
        28.10.2001 Թումանյանը… ինչե՜ր չէր անի, գրի… Ամեն ինչ իրեն հասու էր` չորս տողից սկսած, մինչև պոեմն ու հեքիաթը: Եվ մտքերը խոր և անտակ, ամեն գրածի մեջ… Ես հիմա, եթե Սուրեն Քոչարյան եմ լսում կամ ուրիշներին` Սոսին թեկուզ… լալիս եմ, լալիս եմ ցավից ու ափսոսանքից, որ հեռացավ շուտ, ամեն բան կիսատ թողած, չգրած, չասած… Դրամատուրգ էր հոգով և պիտի դեռ գրեր, եթե ծերանար… չծերացավ:
        Օ՜, ի՜նչ դրամաներ էին լինելու, ի՜նչ դիալոգներ… և բոլորի վիշտն առած տարավ… թեթևացնելով բոլորին: Սուրբ էր, Հիսուսից ավելի… և իմաստուն իր ժամանակի բոլոր իմաստուններից… Ապրի իմ պաշտելի Եղիշեն, որ հասկացել էր, որ գիտեր, թե ինչ էր Թումանյանը…