Իսաբեկյան Է. – Մեր անզուգական Սարյանը – թերթ, «Հայրենիքի ձայն», Ե., 10.05.1972

        Չկա վարպետը և այդ «չկան» մի այնպիսի վիհ է, որը ոչնչով չես լցնի: Սխալ է, երբ ասում են, որ կորուստը ժամանակը կամոքի: Չէ՞ որ քանի հեռանում ես սարից, նա ավելի մեծ ու բարձր է կանգնում իր հասակով քո առջև:
        Նա մի լեռ էր, որը ոչ միայն մեզ էր տեսանելի, այլև նրանով սքանչանում էին աշխարհի բոլոր ծայրերից: Նա հայտնագործեց Հայաստան լեռնաշխարհը մեզ, հատկապես օտարների համար, և նրանք սիրեցին մեր երկիրը, մեր ժողովրդին: Իսկ մեզ ավետեց իր սերը, իր որդիական հիացմունքն ու հարգանքը դեպի մեր փոքրիկ հողը և այդ հողը շենացնող ժողովուրդը:
        Երեք քառորդ դար նա արևեց իր արվեստով մեզ, երջանիկ ժամանակակիցներիս և արևի նման պիտի ջերմացնի նաև եկող սերունդներին իր բարի, հողաբույր, կյանքի փառաբանող և հաստատող արվեստով: Եվ քանի կա ու կհարատևի Հայաստան լեռնաշխարհը, կապրի նաև նրա խանդավառ երգիչը՝ մեր անզուգական Մարտիրոս Սարյանը:

Էդուարդ Իսաբեկյան, Հայաստանի ժող. նկարիչ

«Հայրենիքի ձայն», 10.05.1972թ․։